Negen dagen Texel. Klein gehouden, niet fietsen en zo weinig mogelijk OV. Dan zie je dat het eigenlijk best een groot eiland is. Vaak dezelfde paden, veel loze kilometers. Beloning is er ook: paal 11 en paal 14.
Eigenlijk zouden beide strandovergangen moeten worden afgesloten. Ze liggen middenin een natuurgebied, respectievelijk (vanuit zee gezien) rechts (11) en links (14) van Jan Ayeslag.
Nu dat niet het geval is, kun je daar rondlopen in het besef dat je de enige op de wereld bent die van deze schoonheid mag genieten. Als je dat verdragen kunt tenminste. Een vroege Mondriaan in het echt.
Zitten op een bankje bij paal 11, genieten van de zon, de vogels en het uitzicht. De vrede slechts een moment verstoord door een ontspoorde (in meer opzichten!) mountainbiker. Dat is vakantie op Texel. Je bent waar je bent.
Waar ik was, was het alleen maar donker. Dreigende luchten in het oosten, regen in Leiden. Aan de frisse kant, maar dat zorgt ook voor minder volk op het strand. Net even achter op mijn schema. Geen tijd voor koffie en ik moest flink doorstappen. Spierpijn. Molentuinweg, Wassenaarseslag, Katwijk.
Het staat er onheilspellend, ga maar kijken. Wassenaarseslag. Geen woord gelogen. ‘We komen bij u langs om af te rekenen!’ Bedoeld bent u! U die ballonnen de lucht in laat en uw al dan niet halfdronken kop niet breekt over wat ermee gebeurt en waar ze terechtkomen. U, die met uw plastic speeltjes het strand opgaat en ze gewoon laat liggen als ze het niet meer doen. U, die hooguit denkt dat een ander het wel zal opruimen, dat daar toch schoonmaakploegen voor zijn. U, die onbekommerd pret hebt in de natuur. Leven en laten leven enzo. Weest zeer bevreesd: we komen bij u langs om af te rekenen!
Bij de opgang van het hondenstrand zat een vleugellamme Kleine Mantelmeeuw, zo een als Blewbird zelf. Ik heb dan moeite mijn tranen te bedwingen. En hoe-die keek, zo van neem me mee. Stilstaan, wat kan ik doen, doorlopen, ik kan niks doen, terug, ik moet iets doen, dóór, ik ga iets doen. Op Wassenaarseslag aan de verkoper in het koffietentje mijn probleem uitgelegd. Ik mocht bellen met de Dierenbescherming. Die waren tussen 12 en half 2 gesloten, da’s wel raar. Eerst maar eens terug om te kijken of-ie er nog was. Tot mijn grote opluchting was de meeuw weg en stond er een auto van de Dierenopvang op het strand. Moet iemand anders een melding hebben gedaan. De auto reed weg richting Katwijk. Ik ga er vanuit dat ze ‘m gevonden hebben en meegenomen. Vleugel gespalkt en weer op krachten komen.
Het weer sloeg om op een kilometer terug van Wassenaarseslag. Werd het toch nog even warmer. Duizenden (ongelogen:-)) wandelaars onderweg, de meeste tegemoet. Kippenloop.
Blewbird parkeert schoenen zoals anderen fiets. Bij de strandopgang. Zonder slot en gratis, en daarom beter verstopt. Zodat ik er niet 8 kilometer mee hoef te sjouwen.
De jonge zomer stuitert heen en weer. Dat komt door het water, dat weet je toch? Dat het eerst moet aanwarmen, maar dat het dat niet kan omdat het nog te koud is. Bizarre wurggreep van het gematigd zeeklimaat. Dat komt op meer plaatsen op de wereld voor dan alleen bij ons, kijk maar: 
Wat ik van Katwijk vond en hoe het kan verbeteren. Ze wilde het echt weten. Voor de gemeente.
Wandeling in de regen van Katwijk naar Wassenaarseslag en terug. Alleen maar één foto gemaakt.
Als straks Europa één is, moet ik misschien wel in Düsseldorf gaan wonen. ’t Is een fijne stad met goede voorzieningen, mooie straten en pleinen, prachtige museums en aangename horeca. De bewegwijzering laat hier en daar te wensen over. En hoe de U-bahn werkt, wordt ook niet erg helder uitgelegd. Maar al met al is het een dankbaar toevluchtsoord voor als bij ons de koningsdag zijn opwachting maakt. De schilderijen van Lucas Cranach en Otto Dix, in plaats van oranje vlaggetjes voor koning Alex van Dinkytoyland.