Concreet en tastbaar

Dik ingepakt, muts en wanten. Met plastic zakken links en rechts. Een met schepjes, vorkjes en vormpjes. Voor de buurtkinderen om mee te spelen. De andere afvalplastic waar anders vogels zich in vergissen. Ze zijn er nog, dit soort. En vorige zomer heeft ze maar liefst 26 kilo glasscherven van het strand gehaald. Dat heeft ook mijn voeten beschermd. Er zou een schoonmaakploeg naartoe moeten, vond ze. Maar ik vond dat ze het prachtig deed en precies de goede keuzes maakte. Extra zwaar nu omdat de vuilnisbakken er nog niet staan. Geen tijd om te helpen, dingen te doen. Voelde mij bijna een beetje schuldig en ging gauw de overgang over. Maar straks wie weet. Ik weet hoe het voelt als je dit doet. Concreet en tastbaar. Het beste alternatief voor dagenlang turen op een schermpje.

Kantelpunt

Kantelpunt

Ik zie weer licht. Het glansde door mist en regen en straalde uit over mijn tere ziel. Alle gekheid op een stokje. Ik heb fijn gewandeld. Het voelde alsof ik een knoop ontwarde (nee, niet doorhakte), maar ik heb geen idee welke. Hoofdzaak dat het weer de goede kant opgaat. De dagen langer. Perspectief op de horizon, ook al was deze in het geheel niet zichtbaar. Kantelpunt. 

Als dat dan nog kan

Een belangrijk voordeel van storm en regen is dat er bijna niemand losloopt in de natuur. Ik kan dat dan niet laten. Nadelen horen hier niet thuis. Zorgvuldig mijn route kiezen. Wind tegen door de duinen en in de rug op het strand.

Wortel-pompoensoep bij Sunset Boulevard. Natte knieën. Niks dat een hete douche niet beter maakt. 

Zo is voorbereiden op straks niet meer werken heel goed te doen. Life isn’t all party though. Als ik straks niet meer werk, moet ik een goede tijdbesteding, waarvoor ik ook de deur uit moet.

Daaraan en aan nog meer wil ik de komende tijd aandacht besteden. Op zoek naar mijn echte innerlijke drijfveren, coaching, cursus, therapie, dat soort dingen. Als dat dan nog kan.

Grenzen open!

Scheveningen

Scheveningen wacht op de nieuwjaarsduik. Geen held met plotselinge luide geluiden, vuurwerk en geschreeuw, al dan niet dronken, de schreeuwers. Sommige harde muziek, van mijn eigen platen, is dan weer geen probleem. Klinkt een beetje hypocriet, maar het ligt genuanceerder. Belangrijk is de vraag of het mogelijk is om het geluid te beïnvloeden of om ervoor weg te lopen. Hoe dichtbij het komt en wat je ermee kunt. In deze tijd van het jaar blijf ik eigenlijk het liefste binnen, maar op zo’n mooie frisse dag wil ik er toch ook wel even uit.

Van Sonic Youth en Bardo Pond kunnen anderen dan weer overlast ervaren. Het is ook lastig om met zó veel mensen op zo’n klein oppervlak te wonen. Grenzen open, zodat we naar buiten kunnen!

Heb een goede jaarwisseling en doe voorzichtig met vuurwerk en alcohol!

plan, do, check, act

MARRAPINTI – Doreen Reid Nakamarra (detail)

Ik weet wel hoe het werkt. En als ik werk, dan kan ik het wel. Maar in deze tijd van het jaar zakt de moed ook wel eens een beetje weg. Dat je bedenkt wat je wilt doen, dat je het ook doet en dat je even stilstaat bij de gevolgen. Positief blijven. Dit is niet maatgevend voor hoe het straks gaat zijn.

Tegenwoordig kijk ik bij Facebook Events wat er te doen is. In de regio Leiden – Den Haag. Museums, concerten, tentoonstellingen. Liefst klein en gratis, of met de Museumjaarkaart, die elk jaar duurder wordt omdat de entreeprijzen hoger worden, omdat en zodat de Museumjaarkaart duurder wordt.

Kijk, straks ga ik weer naar het strand. Nu beweeg ik mij, onwennig nog en struikelend, van de ene tentoonstelling naar de andere. Die in Volkenkunde, over Australië, klein, overzichtelijk, puur en eerlijk, is wat mij betreft erg de moeite waard.

Plan, do, check, act.

Fossielen | Fossils

Fossielen

Druk overal, behalve in de duinen, waar alleen een enkele jogger wijlt en ik. Op het strand vooral honden. Het is hemels mooi weer en ik voel mij fit en ontspannen. Mijn waarden zijn in orde en mijn bloeddruk mooi laag. We zien u graag over een jaar weer terug, zij ze. Niets staat in de weg om rustig verder oud te worden. Oefenen met zelfsturend vermogen. 

Waar wil je naartoe, waar ben je nu en wat is er nodig voor onderweg. Meer is het niet. Fossielen.

Verscheept en vervlogen

Boerenvlag

Ik heb ze gezien vanmorgen, die boeren in Noordwijk, op de stoep van Het Elfde Gebod, je weet wel met die buste van Pim Fortuyn. Van de Hotels van Oranje. Met hun trekkers. Maar ze krijgen bij mij niet meer aandacht dan ze verdienen, namelijk relatief weinig. Hun protest is aan het verkeerde adres. Ik bedoel, Harry Mens. En bovendien, dat is het belangrijkste, is het aan de maatschappij als geheel om te bepalen hoeveel er nodig zijn. Net als voor artsen, notarissen en kappers.

Er moet ook in Europees verband iets mee. Nederland produceert nu onevenredig veel agrarische producten, die allemaal verscheept en vervlogen moeten worden. Dergelijke intensieve productie moet haast wel gepaard gaan met grootschalig gebruik van groeibevorderende middelen. Het is de vraag of we daar gelukkig van worden.

En die boeren, moeten die dan maar zomaar stoppen? Nee, zij moeten fatsoenlijk schadeloos worden gesteld, zodat zij, als zij dat willen, hun bedrijf op een andere locatie in de EU kunnen voortzetten. Daarvoor moeten zij niet met Harry Mens praten, maar met Mark Rutte.