Voor het eerst

Mijn blog is in zichzelf verdwenen. Ik ga naar buiten. Op de fiets. Strand en zee. Verpletterend zonnig, warm en mooi. Avonturen. Maar ik kan dat allemaal niet laten zien. Niet met duizend camera’s, smartphones of andere hulpmiddelen. Het is gewoon een beetje op.

Wat kan ik nog toevoegen aan al die meningen, over al die onderwerpen. Verhitte atmosferen. Onnodige tegenstellingen. Verantwoordelijkheid ontbreekt. Soms lijkt het wel oorlog. Dan weer komt er zo’n vertruttende reactie van de Nederlandse regering. Over een paar weken kom ik in uw Kamer terug. Dat je bijna denkt dat het virus, bij Lobith, de toegang is geweigerd.

Nederland is in zichzelf verdwenen. Op de plaats waar het ooit was, is een gat waarvan de contouren vanuit de ruimte scherp te herkennen zijn. Voor het eerst, eigenlijk. En voor het laatst.

WYSIWYG

Wassenaarse Slag vandaag. Voor het eerst sinds 11 maart. Kijk maar na! Het viel mij niet mee. De koffie niet lekker en niet voldoende veilig. Maar de zon scheen uitbundig, waardoor het warm aanvoelde, ondanks de frisse noordwester. 

Drukte bij het watertappunt. Toen ik twee buitenlandse dames met een schare kinderen, een stuk of 5, in hun eigen taal, aansprak op de benodigde afstand, kreeg ik een snauw. Misschien voelen zij zich hier veiliger dan in eigen land, waar het strenger toegaat? Coronapark Nederland?

Blij dat er nu een Europese overeenkomst over de aanpak van de crisis is. Ik schaamde mij wel een beetje voor Rutte, die daar zonodig de dwarsligger moest spelen. Hij laat zich snel meetrekken door zijn rechtse vriendje Kurz. In ieder geval kunnen jullie weer naar Ischgl, het Ibiza van de Alpen.

En ik? Ik blijf in eigen land. Wassenaarse Slag, Katwijk, Noordwijk, Zandvoort, Texel, de Nederlandse Rivièra. What you see is what you get.

Toerist in eigen stad

Regen. Toerist in eigen stad. 

Eerste horeca-ervaringen sinds maart. Broodje kaas en koffie bij Naturalis. Lekker ruim daar, maar pas op voor ouders met kinderen die ‘er even langs willen’. Gewoon iets van zeggen. Ze kijken dan wel beteuterd, maar binden toch in.

De speech van Angela Merkel indrukwekkend. De jeugd belangrijk, maar daar niet naïef in zijn. Denken vanuit #Europa. Praten met dwarsliggers zoals Mark Rutte, tot compromis komen. En weinig onderwerpen behandelen, maar wel gaan voor concrete resultaten. Daar kunnen we van leren, als wij ons ervoor openstellen.

Toerist in eigen stad. #Leiden. Regen. De lucht van natte bladeren die zich mengt met wat door auto’s werd uitgestoten. Europees staatsburger, dat voelt goed.

Hetzelfde

Voor het eerst sinds 11 maart weer met de bus (Arriva 31) naar Katwijk. Mondkapje op. Het voelde ‘hetzelfde’. Eenmaal weer thuis voel ik wel een soort bevrijding. Het grote voor de gek houden lijkt gelukt.

Evenmin iets | Eveneens niets

Deze coronapreventiesituatie heeft ook voordelen. Dat je met jezelf wordt geconfronteerd en je realiseert wat er wel kan. Dat kleine dingen ook belangrijk kunnen zijn. Of gewoon stom. Geef je verzet op en doe wat je leuk vindt! Lees een boek waar je eerder niet doorheen kwam.

Vanaf vandaag mag ik weer met de bus naar het strand van mijnheer Rutte. Dat is aardig en ik zal er zeker ook gebruik van maken. We moeten ons wel realiseren dat we niets hebben gedaan om het virus echt aan te pakken, en evenmin iets (eveneens niets) om onze leefomgeving structureel anders in te richten, zodat virusgolven minder voet aan de grond krijgen.

Wat we wel hebben gedaan de afgelopen maanden, is niet veel meer waard dan bidden dat het virus nog even wegblijft, in ieder geval tot na de vakantie. Dat getuigt niet van doorzicht of van vermogen om handelend op te treden. Op de korte termijn is het beter voor de economie, en volgend jaar zijn er alweer verkiezingen.

Kortom: leer van jezelf, en van anderen, geniet en blijf vooral gezond!

niet stilstaan, verder

Dat je voortdurend met jezelf wordt geconfronteerd, dat stoort mij geloof ik nog het meeste aan de coronabeperkingen. Werken, leven en slapen binnen 4 muren. Grens dat maar eens netjes af!

Valt mij op dat ik beter ruik en hoor. Op de fiets, als een stel van die oudere e-bikers passeert, ruik je het angstzweet, de antizonnebrand en de goedkope deo.

Op het strand twee mensen die elkaar ontmoeten, te dicht bij mij. Hallo, hoe gaat het, heb je nog werk? Zeg dan maar dag tegen je rust. Ik sta op en ga een stuk verder.

In de duinen is het prachtig. Wel de duinroosjes gemist dit jaar. Dat je vorig jaar niet stilstond bij de mogelijkheid dat het dit jaar zo zou gaan.

Niet stilstaan, verder! Niet bang zijn, door!

alles verandert dus ook ik

al vroeg op de fiets naar katwijk. een sprong in de branding. alle virussen weg. het water kouder dan vorige week. wel helder. voor de kust liggen meer dan 20 schepen.

voordat ik weer opstap zit ik nog even op het bankje bij de opgang. daar is het druk met fietsers en wandelaars van allerlei pluimage.

daarna zie ik -na 3 maanden- voor het eerst weer de boulevard. 

geen foto. ik durf nog niet om mijn camera mee op de fiets te nemen. 

alles verandert dus ook ik.

proefverlof

fiets, dip, fiets. terug in 2 uur. de geur van de zee en de duinen. de wijdte van het strand en de lucht. het water dat je hoofd omsluit. voor het eerst het gevoel dat ik niet meer opgesloten ben. je verandert, went aan je gevangenis. op sommige dagen kom ik zelfs niet buiten.

op het bankje bij de strandopgang komen vogelgeluiden binnen zoals ik die lang niet heb gehoord. ik gun mijzelf niet een rondje boulevard, maar trap meteen terug naar leiden.

fiets, dip, fiets, proefverlof op woensdagochtend. thuis een kop jasmijnthee.

#houdhetklein / #keepitsmall

Ik heb stoom | I’ve got steam

Ik heb stoom. Het zomert en ik kan niet naar het strand.

Ik heb stoom. Nederland wil geen giften uit het herstelfonds. Alles netjes terugbetalen en ook nog ‘hervormen’. Net zo lang tot jullie net zo calvinistisch zijn als wij. En ondertussen schuiven wij KLM een miljardje of wat toe waar we nooit meer iets van terugzien. Net zo hypocriet als wij, net zo benepen, verkrampt, betweterig, betuttelend, net zo Nederlands als Nederland, moeras in de delta.

Ik heb stoom. Maar ik heb het lekker afgeblazen vanmiddag. Rondje Wassenaarseweg. Vrijdag ga ik fietsen en ik doe verslag. Beloofd.

Ik heb stoom.

Dashboard en spoorboekje

Vandaag moest ik de stad in, naar de apotheek in de Breestraat om nieuwe medicatie uit de automaat te halen. In straten waar ik ‘BC’ vaak kwam, ben ik nu al maanden niet geweest. Ze zien er anders uit en toch hetzelfde. Het lopen daar voelt vreemd. Ik was blij dat ik weer in de vertrouwde stationsomgeving was. Daar is het ruimer en rustiger en de mensen houden meer rekening met elkaar.

In plaats van spelen met mijn leven en dat van andere kwetsbare personen, dashboard en spoorboekjes, zouden Rutte c.s. zich eens kunnen bezighouden met zaken die wezenlijk van belang zijn, zoals een nieuwe inrichting van de maatschappij. We willen wel graag dat alles weer hetzelfde wordt, maar dat gaat dus echt niet gebeuren. Het goede nieuws is dan misschien dat het aantal COVID-19 gevallen in Nederland is afgenomen, het slechte nieuws is dat we vrijwel zeker de komende jaren niet van het virus verlost zullen zijn. Als we zo doorgaan, mogen we deze zomer wel op het terras zitten, maar hebben we geen geld voor koffie en een biertje. Ik geloof in een aanpak op Europees niveau, eerlijk en gelijk, van Noorwegen tot Griekenland.

Na 1 juni ga ik weer met de bus. Mijn reizen naar de kust zijn noodzakelijk vanwege het behoud van mijn emotionele en intellectuele gezondheid. Ik besef dat mijn lichaam dan meer risico loopt en beloof dat ik er zo voorzichtig als mogelijk mee zal zijn.