Meer geluk

In Leiden woedt Drie Oktober, een overbodig en in zichzelf gekeerd feest. Als je overgrootouders niet al hier zijn geboren, begrijp je het niet en doe je maar wat. Ik haal een frisse neus bij de zee. Tussen de buien schijnt de zon.

Bevrijd van de Spanjaarden, weet de gemiddelde Leidenaar op te hoesten als je vraagt naar de aanleiding. Maar het was anders. Namelijk dat wij een afvallige provincie waren die in het gareel moest. In tegenstelling tot Catalonië is het ‘ons’ toen gelukt om af te scheiden. Meer geluk dan verstand en de omstandigheden mee, zoals water en dijken. En misschien hadden de Spaanse soldaten ook gewoon geen zin. Zo’n klein stukje van het rijk, who cares?

Zo komt het dat er hier nu een reuzenrad is en andere kermisattracties. En dat ik vijf dagen vrij heb, bijna een kort pensioen. Komt wel goed. Meer geluk dan verstand.

Links:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Beleg_van_Leiden_(1573-1574)https://www.groene.nl/artikel/als-god-in-spanje

Advertisements

Het laatste oordeel

Drieluik met Het Laatste Oordeel. Lucas van Leyden. https://www.lakenhal.nl/nl/collectie/s-244.

Niet aan de kust, want andere dingen te doen. En het is ook herfst en ik wil meer met Leiden. En Den Haag. Kunst en muziek. Randstad. Een beetje ‘landen’, na al die jaren van virtueel expatisme.

Het past niet zo goed bij mij en we zullen zien. Er blijft genoeg ruimte voor de kust.

nuchter

Om kwart over acht, Tussen het school- en werkverkeer. Twee buisjes bloed en een potje urine. Nuchter. Als je dan weer buiten staat, wat ga je dan doen. Buiten was niks en in de stad ook niet. Bibliotheek, Plato en even koffiedrinken. The Catwalk is inmiddels vergane glorie. Om kwart over elf was ik blij en thuis.

Met niks er tussenin

Een laatste blotevoetenwandeling. Niet naar Scheveningen, want dat kan alleen met schoenen. Je moet dan terug naar waar ze hopelijk nog staan. Steeds weer spannend.

Op Wassenaarse Slag gratis koffie, als had ik een stempelkaart gehad. Omdat de koffie van de concurrentie niet te hachelen was. En iemand die hallo zei. Dan voel je je echt thuis in de randstad en hoef ik niet naar een dorp. Fijn, zo’n allerlaatste zomerdag. Het water nog zo’n 16 graden.

Ik hou van de kust, maar voor het leven op een dorp ben ik niet zo geschikt. Doe mij de stad met mogelijkheden en verbindingen. Trein, tram, bus, museum, café, bibliotheek. En het strand en de duinen. Met niks er tussenin.

Ruimte voor mijzelf

De zomer zo stabiel dat ik niet meer achter elke aangekondigde stranddag hoef aan te lopen. Ruimte voor mijzelf.

In de stad schiet de nieuwbouw van De Lakenhal al op. Apart, maar niet modern genoeg. Leiden moet uitbreiden, maar wil de oorspronkelijke structuur bewaren. Als een kind dat groeit en hecht aan een oude broek of blouse.

Toen ik een kind was, namen mijn ouders mij al in juni van school om op vakantie te gaan. Als wij dan terugkwamen, was iedereen weg. En ik had de laatste leuke weken van het jaar gemist in de klas.

Ach, ik heb ze overleefd, die lange lome zomers. Onkruid tussen de straatstenen, de zee op blotevoetenafstand, Duitse bussen in het dorp en de geur van in azijnwater gekookte eieren bij het ontbijt.

Ruimte voor mijzelf.

Schampen en schuren

Je loopt hier zo de bus in. Waar de randstad aan Leiden schampt en schuurt. Twintig, eenentwintig, dertig, eenendertig, zevenendertig, achtendertig, tweehonderdeenentwintig. Er komt er altijd wel een, als ze niet tegelijk komen en dan lange tijd geen. Twintig heen. Noordwijk en wat was het er mooi en stil.

Mevrouw HEMA snapt het niet helemaal. In plaats van een WC-bon bij de koffie, krijg je een koffiebon bij toiletbezoek.

Gelopen naar Duindamseslag en terug. Helemaal niet zo ver. Piepen en kraken, schampen en schuren. Af en toe een fotoexcuuspauze. Rondje rond mijn tas.

Boodschapjes bij VOMAR, op de hoek bij waar ik was. Tweehonderdeenentwintig terug. Die duurt wel lang, maar dan kom je ook ergens. ’t Heen, Molentuinweg, Biosciencepark, waar wetenschap schuurt aan commercie.

Grote Stad aan Zee

Dagen lengen merkbaar. Zo na zo’n storm is altijd fijn. Geen lange wandeling, gewoon een paar uurtjes, zo rond Katwijk, van het Raadhuis naar de Hoornes en langs de boulevard tot de tweede strandopgang. ’s-Middags meteen meubels kijken. Leiderdorp. Alles kan in de Grote Stad aan Zee.

Het is wel een beetje jammer dat Leiden zich het liefst achter zijn 17e eeuwse grenzen zou terugtrekken en dat de omliggende gemeente onwillig lijken om samen te werken. Hoog tijd dus dat de Provincie ingrijpt en zorgt voor heldere structuren en hoogwaardig openbaar vervoer.

De Leidse regio is te belangrijk om alleen aan de Leidse regio over te laten, zegt de Provincie Zuid Holland. Iemand kijkt naar ons en vindt dat we zelf niet goed genoeg over onszelf kunnen beslissen. Kijk, dat vind ik nu geruststellend! Grote stad aan zee.